Sinds het begin van de Covid-19-pandemie hebben veel mensen hun sociale leven flink beperkter zien worden. Mensen met een druk sociaal leven doen het opeens veel rustiger aan, voor hun eigen veiligheid en die van hun vrienden en familie. In een artikel van The New York Times is al eens beschreven dat we allemaal een beetje sociaal ongemakkelijk worden door het coronavirus, wat eigenlijk niet eens heel verrassend is.
We ontmoeten geen nieuwe mensen, gaan niet naar feestjes of festivals en komen eigenlijk gewoon veel minder het huis uit. Sommige mensen besteden misschien zelfs de meeste tijd samen of met hun familie. Dit leidt ook tot gedragsveranderingen: je hoort soms bijvoorbeeld grapjes dat de scheidingsstatistieken de lucht in schieten omdat mensen opeens te veel tijd samen doorbrengen. Kinderen zijn hun ouders inmiddels waarschijnlijk ook wel zat!
Maar zou het kunnen dat, omdat we zoveel tijd doorbrengen met dezelfde mensen, dit ook invloed heeft op hoe we praten en schrijven?
Woorden als raamvisite, zelfquarantaine en lockdownfeestje bestonden tot voor kort nog niet. Gelukkig zijn we wel gewend om nieuwe termen te vertalen. Of je nou een nieuwe handleiding of medische bijsluiter nodig hebt, wij helpen je graag.
Een veelgehoorde aanname over taalverandering is dat taal in zijn oorspronkelijke vorm wordt behouden als deze geïsoleerd is van invloeden van buitenaf, zoals op een eiland of in een afgezonderde gemeenschap. Dit zou kunnen betekenen dat door onszelf te isoleren, zoals we nu doen, onze taal ook statisch blijft, al is het maar tijdelijk. Aan de andere kant wordt ook wel beweerd dat een taal verzwakt als deze geen contact meer heeft met de buitenwereld. Je kunt je afvragen of dit soort vragen zin heeft, omdat je ook kunt zeggen dat de waarde van taal niet wordt bepaald door of deze verandert of niet, maar op basis van of we ermee met elkaar kunnen communiceren of niet.
Gelukkig is onze isolatie tijdens deze pandemie totaal niet te vergelijken met het soort isolatie dat taalkundigen bedoelen, omdat we via onze telefoons, internet, films en meer nog wel in contact blijven met het taalgebruik van andere mensen. We zijn nooit volledig afgeschermd van de taal van anderen, nooit echt alleen.
Wat wel kan gebeuren, is dat we ons aanpassen aan onze omgeving. Je neemt misschien iets over van de taal van je huisgenoten, partners, vrienden of familie. De kans is groot dat we de laatste tijd meer met elkaar hebben gepraat dan voorheen, ongeacht of dat nou ruzie is of een liefdevol gesprek tijdens het eten. Uit onderzoek is al vaak gebleken dat mensen hun spraak aanpassen aan hun omgeving als ze een band willen opbouwen. Je taal afstemmen op je gesprekspartners is een uiting van empathie waarmee je de communicatie en band met de ander verbetert.
Dus als je dezelfde woorden als je broer gebruikt, als je grapjes op die van je vrouw lijken of als je het accent van je huisgenoot overneemt, kun je dit opvatten als een compliment voor jezelf. Je hebt de afgelopen tijd gewoon gebruikt om de band met de mensen in je omgeving te versterken en dat is te merken in hoe je met ze praat.
